جنون...

"قربانی را پیش پای قهرمان می کشند، نه پشت پا... قربانی پشت پا مال اموات است..."

چند وقت پیش رضا امیر خانی بهمراه تیم مستند سازی  سفری داشت به عراق. هدفش هم گویا ثبت لحظاتی بود در خط نبرد با داعش. امیر خانی یک جایی در خاطراتش از ابومصطفی نامی و خانواده اش می گوید. می گوید در راه ماشین ابومصطفی که خانواده اش را در آن نشانده بود اسیر داعش می شود. ابومصطفی خودش در بشیر مانده بود برای دفاع. "دخترها  را در دم می کشند و همسر و دو پسر را به اسارت می برند".... یکی از پسرهایش شش سال داشت و داعش او را به مرکز تربیت کودکان انتحاری فرستاد...
 فکرش را بکنید... یک لحظه انسانها تمدن و پیشرفتهایش را جوری تصور کنید که کودکان را اسیر می کنند و برای عملیاتهای انتحاری به مدرسه میفرستند. یک عده هم در این آتش هیزم میریزند و درش می دمند.... این همان نیست که فوکو میگفت؟ تاریخ جنون!... به یقین برای آدم هایی که توی نقشه گم شده اند این حرفها به جایی نمی رسد. این کودکان..

+خوبی ادمیزاد این است که انقدر هم معصوم نیست که آدم نتواند برایش آرزوی مرگ بکند!